Falko werkt inmiddels al zes jaar bij afdeling Crisisbeheersing van Veiligheidsregio Limburg-Noord en doet dit nog altijd met veel plezier. In deze zes jaar heeft hij flinke stappen gezet: van medewerker/adviseur naar specialist en nu zelfs regisseur Crisisbeheersing. Hij vertelt graag over het pad dat hij heeft bewandeld om hier terecht te komen.
Hoe ben je bij het vakgebied Crisisbeheersing terecht gekomen?
"Toen ik een opleiding moest gaan kiezen had ik eigenlijk nog geen idee welke richting ik uit wilde. Maar criminaliteit en veiligheid trok mij wel altijd al. Nadat ik in een boek vol met hbo-opleidingen 95% van de opleidingen had weggestreept, bleef Integrale Veiligheidskunde voor mij eigenlijk als beste optie over.
Tijdens het derde jaar van deze opleiding heb ik stagegelopen bij de Politie. Om precies te zijn bij Bureau Conflict en Crisisbeheersing. Tijdens deze stage heb ik de unieke kans gehad om mee te kijken met een echte crisis, toen er een grote brand ontstond in Venlo. Ik mocht toen met mijn stagebegeleider mee naar het Regionaal Crisiscentrum van de Veiligheidsregio Limburg-Noord, in Venlo. Wat me het meest is bijgebleven is hoe interessant ik de dynamiek vond tussen alle verschillende disciplines, zoals Politie, Brandweer, Bevolkingszorg, Geneeskundige zorg en een Operationeel Leider. Het was erg bijzonder om te zien hoe zij, ieder met hun eigen karakter, samen aan één tafel zaten om de verschillende vraagstukken te tackelen. Zo werd dus echt mijn interesse gewekt in Crisisbeheersing."
Ben je meteen na je hbo-opleiding aan de slag gegaan bij de Veiligheidsregio?
"Nee. Ik merkte dat studeren me eigenlijk wel heel goed af ging, dus het voelde goed om door te studeren. Uiteindelijk heb ik een pre-master gedaan en ben ik terecht gekomen bij de Master Crisis & Security Management aan de Universiteit Leiden. Die omslag van hbo naar universitair was wel echt even wennen. Niet alleen omdat ineens alles in het Engels was, maar het vergt ook echt een hele andere manier van denken. Tijdens een hbo-opleiding leer je precies hoe iets in elkaar zit, en de feiten die erbij horen. In de Master moest ik ineens een heel kritische blik gaan ontwikkelen en kreeg ik bij elk vraagstuk de opdracht om een eigen mening over het thema te vormen. Ook qua onderzoek-vaardigheden wordt er toch nog echt wel wat meer van je gevraagd.
In mijn huidige werk heb ik de master niet per se nodig. Diverse collega’s verrichten soortgelijke werkzaamheden en kunnen prima met een hbo-diploma uit de voeten. Wel helpt een Universitaire Master bij het ontwikkelen van analytisch en kritisch denkvermogen. Mocht je na een hbo-studie dus het gevoel hebben nog niet uitgestudeerd te zijn, zou ik altijd aanraden om er een vervolgopleiding aan vast te plakken. Dat heeft ook zeker toegevoegde waarde als je ambities hebt om door te groeien naar strategische of leidinggevende functies. Een universitair papiertje is dan echt wel een pre."
Hoe ben je bij VRLN terecht gekomen?
"Eigenlijk via een familielid van mijn partner die toen werkzaam was bij de GGD Limburg-Noord (onderdeel van de Veiligheidsregio Limburg-Noord). Zij wees me op een vacature voor ‘medewerker Operationele Voorbereiding Multidisciplinaire Crisisbeheersing’. Ik was toen nog druk bezig met mijn scriptie, en wilde na mijn afstuderen eigenlijk eerst even wat rust nemen. Maar deze vacature paste precies bij mijn interesses en studie, dus ben ik toch maar (nog vóór dat ik was afgestudeerd) gaan schrijven. Uiteindelijk had ik het geluk dat ik uit een grote groep sollicitanten werd uitgekozen om deze functie te vervullen! Dit is inmiddels zes jaar geleden, en ben nog altijd blij dat ik toen die stap heb gezet. Inmiddels ben ik namelijk doorgegroeid van adviseur naar specialist en binnenkort zet ik de stap naar regisseur!"
Wat vind je het leukst aan je werk?
"Dat zijn eigenlijk 3 dingen. Ten eerste toch wel de combinatie tussen het reguliere werk en mijn crisis-functie. We noemen dit ook wel onze ‘koude’ en ‘warme’ functies. In mijn dagelijkse werk (dus mijn ‘koude functie’) bij Crisisbeheersing ben ik vooral bezig met het schrijven van plannen voor hoe onze organisatie moet handelen bij rampen en crises die kunnen gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan een kernramp, een terroristische aanslag, hoogwater of een grootschalige stroomuitval. Als ik piket-dienst draai (dus 24/7 bereikbaar), als Informatiemanager, dan ben ik echt onderdeel van de crisis-organisatie die de plannen (die ik o.a. schrijf) uitvoert op het moment dat het ook echt daadwerkelijk ‘fout’ gaat. Dus als een ramp gebeurt of crisis uitbreekt. Die combi vind ik gewoon echt heel gaaf.
Ten tweede vind ik het heel leuk om me volledig in een dossier te kunnen storten, zodra ik aan de slag ga met het schrijven van plannen. Ik verdiep me echt in mega interessante thema’s en mag vervolgens de vertaalslag maken naar onze regionale plannen en acties die we moeten uitvoeren als zo’n situatie zou voorkomen in onze regio.
Het derde element dat ik erg leuk vind aan mijn werk, is het stukje netwerkmanagement dat er ook bij komt kijken. Als veiligheidsregio hebben we veel partners waar we tijdens een crisis mee samenwerken. Hierover maken we geregeld afspraken en dan is het ook belangrijk dat je elkaar goed leert kennen. Ik mag dan als het ware even een kijkje in de keuken nemen bij verschillende organisaties. Daar heb ik echt heel veel van geleerd. Bijvoorbeeld op de meldkamer van Rijkswaterstaat of meldkamer van ProRail. Het is heel interessant om te zien wat zij doen en hoe ze georganiseerd zijn, want ook zij doen crisismanagement."
Wat is een van de momenten die je het meest is bijgebleven?
"In het begin van mijn piket-functie, dus toen ik net mijn opleiding klaar had, draaide ik schaduw-diensten. Dit was in augustus, midden in de zomer, en het was toen bloedheet. Midden in de nacht ging mijn pager af: er was een grote brand, bij mijn eigen woonplaats in de buurt, waarvoor inmiddels werd opgeschaald naar GRIP 2. Ik was lichtelijk in paniek, maar voelde vooral de adrenaline. Ik wilde zo snel mogelijk er naartoe gaan, om zo veel mogelijk mee te krijgen. Toen ik mijn tanden stond te poetsen gingen ineens de sirenes af bij mij in de buurt. Dus ik riep gauw naar mijn vriendin, die al half was wakker geworden van mijn pager: “Snel, ramen en deuren sluiten en hou je telefoon maar bij de hand want je krijgt zo meteen een NL-Alert”. Mijn vriendin was sceptisch en vroeg zich af hoe ik dat wist. “Nou, dat is mijn werk, dus geloof me maar.” En ja hoor, binnen een minuut gingen onze telefoons af. Dit is uiteindelijk GRIP-3 geworden, omdat er ook redelijk wat huishoudens geëvacueerd moesten worden. Diezelfde ochtend is onderstaande foto gemaakt, en die blijft mij nog altijd bij."
