Twee jaar geleden is Sam gestart op de afdeling Crisisbeheersing van Veiligheidsregio Limburg-Noord. Waarom? Omdat hij graag mensen wil ondersteunen, zodat ze het maximale uit zichzelf kunnen halen. Sam vertelt over hoe hij dit aanpakt en welke keuzes hij heeft gemaakt om hier terecht te komen.
Hoe ben je bij de veiligheidsregio terecht gekomen?
"Nou, ik dacht eerst dat Bedrijfseconomie echt iets voor mij was. Maar toen ik eenmaal op de opleiding zat, merkte ik dat dit geen match was. Toen ik dat realiseerde, ben ik in gesprek gegaan met een studiebegeleider. Met behulp van deze gesprekken ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Integrale Veiligheidskunde. En dat was een goede keuze.
Toen ik was afgestudeerd had ik eigenlijk geen goed idee van wat ik precies wilde bereiken en waar ik naartoe zou willen groeien. Mijn afstudeeropdracht heb ik bij een lectoraat op school gedaan, dus niet bij een bedrijf. Dat zou ik nu wel anders doen, want ik denk dat je daar erg veel van kan leren. Door mee te draaien in een organisatie krijg je zicht op waar je goed in bent en wat bij je past, en misschien nog wel het allerbelangrijkst: wat absoluut niet bij je interesses past.
Ik ben zo iemand die dingen eerst echt moet ervaren om te weten of het bij me past. Mijn eerste baan, als salarisadministrateur bij een logistiek bedrijf, heeft me bijvoorbeeld laten inzien dat de private sector niets voor mij is. Dus ben ik verder gaan zoeken, in de publieke sector, naar een startersfunctie die ook iets te maken had met mijn studierichting: veiligheid.
Toen zag ik twee jaar geleden de functie medewerker crisisbeheersing bij VRLN en heb ik meteen gesolliciteerd. Mijn motivatiebrief heb ik ook echt geschreven vanuit het hart. Ik merkte dat ik veel ideeën en passie heb voor dit vak."
Je zegt passie voor het vak. Wat bedoel je daar precies mee?
"Ik hou ervan om mensen in hun eigen kracht te zetten, zodat zij het beste uit zichzelf kunnen halen. En bij een maatschappelijke organisatie zoals de veiligheidsregio is dat ook wel echt de insteek. In de private sector draait het meer om winst maken, heb ik het idee. Ik vind het veel belangrijker om te kijken naar hoe we ervoor kunnen zorgen dat we juist voor mensen de dingen zo goed mogelijk doen. Dat heeft betrekking op de buitenwereld, maar ook intern ervoor zorgen dat collega’s hun werk beter en gemakkelijker kunnen doen. Daarmee krijg je ook veel vaker positieve feedback van de mensen zelf, dat kan ik wel erg waarderen."
Wat houdt jouw werk bij Crisisbeheersing precies in?
"Mijn functie had eerst een tijdelijke insteek. Ik ben namelijk begonnen in coronatijd en zou toen vooral ter ondersteuning zijn, omdat een aantal collega’s vanwege covid-werkzaamheden gedetacheerd waren en/of omkwamen in de grote hoeveelheid werk. Veel zaken werden, vanwege de drukte, ad hoc op gepakt en dat heb ik met collega’s van andere afdelingen (zoals ICT en gebouwenbeheer) wat meer kunnen structureren. Zo heb ik bijvoorbeeld bij de introductie van een nieuw digitaal systeem, de projecten geleid en meegeholpen met de doorontwikkeling hiervan. Inmiddels ben ik degene van de afdeling die er het meest over weet en kunnen alle collega’s met vragen bij mij terecht. Daarnaast hou ik me bezig als beheerder van een aantal informatie producten die de crisisfunctionarissen gebruiken en ben ik samen met een aantal collega’s wekelijks bezig met het innovatie rondom informatievoorziening en producten van onze crisisorganisatie.
Ook heb ik sinds kort een crisis-functie: Hoofd Informatie bij de GHOR (Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio). Dit houdt in dat ik meerdere keren per jaar een week lang 24/7 opgeroepen kan worden. En dat vind ik ook belangrijk. Als je bij Crisisbeheersing werkt, en je dagelijks bezig bent om ervoor te zorgen dat de crisisorganisatie zo goed mogelijk kan functioneren, dan vind ik het bijna vanzelfsprekend om zelf ook een crisis-functie te vervullen. Zo kan ik ook zelf ervaren wat collega’s belangrijk vinden en nodig hebben wanneer ze worden ingezet tijdens een crisis. En ik vind ook dat je een bepaalde toewijding daarmee laat zien. Je straalt uit dat je bereid bent om je dag en nacht in te zetten voor deze organisatie."
Sinds kort ben je adviseur geworden, wat gaat er voor je veranderen?
"Er wordt wel meer van me verwacht nu, en vooral dat ik meer ga adviseren. Maar het aandachtsgebied zal gelijk blijven. Ik wil ook heel graag door gaan met waar ik mee bezig was: procesverbetering en het professionaliseren van de taken en processen binnen de afdeling. En als er inhoud of vaardigheden zijn die ik nog niet helemaal beheers, dan krijg ik de ruimte om hiervoor een opleiding of training te volgen.
Verder zie ik het niet per se als een ‘nieuwe’ functie. Als je als leidinggevende ziet dat iemand de kwaliteiten, motivatie en wil heeft om door te groeien, dan vind ik dat je daar ook de functie op moet kunnen aanpassen. Dus ik ben wel blij dat we hier de ruimte krijgen om te ontwikkelen, maar dat tegelijkertijd ook altijd helder wordt aangegeven wat er wel en niet mogelijk is.
En ja, welke functie ik ook heb in de ‘ladder’, ik zie iedereen als gelijk. Dit is ook een van de redenen dat ik ervoor gekozen heb om in de Ondernemingsraad te stappen. Om ervoor te zorgen dat we deze cultuur kunnen uitdragen, waarbij iedereen als gelijke wordt behandeld. Daarbij vind ik het ook heel interessant om mee te denken over hoe je de wat jongere collega’s aan de organisatie kunt binden en boeien."
En wat zijn je ambities richting de toekomst?
"Toen ik bij mijn vorige werk ben gestopt wist ik echt niet wat ik wilde. Toen ben ik naar een loopbaan-coach gegaan. Dan ga je veel dieper in op ‘wat wil ik, wat is mijn missie en visie’. Samen bewandel je dan een pad. En bleek dat ik niet echt op één speciaal gebied een specialist wil zijn, maar het vooral leuk vindt om met mensen te werken en mensen te helpen. Over 5 jaar zou ik wel specialist willen zijn en over 10 jaar leidinggevende… Maar waar ik echt naartoe zou willen werken – en dat hoef ik niet te worden hoor – is naar de functie van burgemeester. Dat lijkt me geweldig.
Waarom? Dat is eng, spannend en vraagt veel verantwoordelijkheid. En ik heb geleerd: je moet juist die dingen gaan doen, die je eng en spannend vindt. Een burgemeester heeft ook een aantal kenmerken en eigenschappen die ik denk ik wel in me heb of de potentie heb om te ontwikkelen.
Dus ik denk dat als ik in die richting blijf werken, zonder dat ik het per se hoef te worden, ik wel echt het maximale uit mijn carrière kan halen. Het geeft me de focus om een goede professional te worden, die ook echt een bijdrage levert aan de maatschappij."